ارائه مدلی به منظور توسعه ارتباط صنعت با دانشگاه، دانشگاه آزاد اسلامی- شهر تهران

هدف پژوهش حاضر عبارت بود از ارایه مدلی به منظور توسعه ارتباط صنعت با دانشگاه، که در دانشگاه آزاد اسلامی، واحدهای شهر تهران صورت گرفت.

روش پژوهش عبارت از روش ترکیبی کیفی به روش تیوری زمینه ای و مدل معادلات ساختاری به روش کمی بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی عبارت بودند از اساتید، متخصصان و خبرگان در این حوزه و در بخش کمی عبارت از کلیه روسای دانشگاه های آزاد تهران، روسای دانشکده ها و روسای مراکز ارتباط با صنعت در دانشگاه بودند. تعداد نمونه در بخش کیفی که به صورت هدفمند انتخاب شد، 12 نفر از اساتید، متخصصان و خبرگان و در بخش کمی، با استفاده از فرمول کوکران، 337 نفر از اساتید و صاحب نظران انتخاب شدند. ابزار تحقیق عبارت از مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامه محقق ساخته بود. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، در بخش کیفی به روش گراندد تیوری و از طریق کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) با استفاده از نرم افزار MAXQDA و در بخش کمی به دو روش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای SPSS 16 و Smart PLS انجام شد.

  نتایج نشان داد هشت مولفه در تبیین مدل توسعه ارتباط صنعت با دانشگاه، دانشگاه آزاد اسلامی - واحدهای شهر تهران نقش داشتند که عبارت بودند از: بعد فردی- مولفه فکری، بعد فردی- مولفه نگرشی، بعد فردی- مولفه مهارتی، بعد فردی- مولفه روان شناختی، بعد فردی- مولفه جمعیت شناختی، بعد سازمانی- مولفه های قانونی و حقوقی، بعد سازمانی- مولفه فرهنگی، بعد سازمانی- مولفه مدیریتی، بعد سازمانی- مولفه مالی، بعد سازمانی- مولفه ساختاری، بعد سازمانی- مولفه سیاستگذاری، بعد سازمانی- مولفه دولتی، بعد محیطی- مولفه ویژگی های صنعت، و در نهایت بعد محیطی- مولفه زیرساختی.

جهت بررسی برازش مدل، به بررسی X2، R و RS پرداخته شد که وجود X2 پایین و نسبت کای دو به درجه آزادی کمتر از سه، و همچنین ضریب تعیین و ضریب تعیین تعدیل شده محاسبه شده؛ نشان دهنده برازش مناسب مدل بود.