سالمندی فعال و ارتباط آن با سلامت روان در بین سالمندان مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی درمانی اردبیل در سال 1397

 جمعیت سالمندی رشدی شتابان دارد و سالمندی فعال و سلامت روان دو مقوله مهم در سلامت سالمندان به شمار می رود؛ بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی سالمندی فعال و ارتباط آن با سلامت روان بود.

این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی همبستگی بود که بر 200 سالمند مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی درمانی اردبیل در سال 1397 با نمونه گیری دردسترس انجام شد. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه سالمندی فعال (محمدی و همکاران، 1396) و پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، 1979) به کار رفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22و روش های آمار استنباطی شامل آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معناداری آزمون ها 5درصد بود.

آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سطح فعال بودن سالمندان با سلامت روان آن ها رابطه آماری مستقیم معناداری وجود داشت (0٫001>p، 0٫44=r)؛ همچنین بین هر شش خرده مقیاس سالمندی فعال شامل جماعت پذیری (مشارکت اجتماعی-نهادی) (0٫53=r)، ذهن ورزی (0٫29=r)، تعامل گرایی (0٫33=r)، بینش عاملیت گرا (فعال) (0٫47=r)، نقش آفرینی (0٫37=r) و پویایی جسمی-عملکردی (0٫49=r) با قابلیت تبیین با سلامت روان رابطه آماری معناداری به دست آمد (0٫001=p).

براساس یافته های پژوهش حاضر، فعال بودن سالمندان تاثیر مثبتی بر سلامت روان آن ها دارد؛ همچنین به عنوان عامل موثر بر سلامت روان می تواند در برنامه ریزی های آتی در این گروه از افراد جامعه مدنظر قرار گیرد و سالمندان به سمت فعال بودن سوق داده شوند.