بررسی تطبیقی دیدگاه آیت الله سبحانی و سیدمرتضی علم الهدی پیرامون بداء
بداء، آموزهای رمزآلود و برآمده از امامیه است که انتساب معنای لغوی آن درباره خداوند؛ بهمنزله آشکار شدن امری پنهان است، که انکار این آموزه در سایر اندیشهها و همداستان نبودن اندیشمندان شیعه در تبیین آن را به دنبال داشته است. این پژوهش، با هدف بررسی تطبیقی اندیشههای سیدمرتضی و آیتالله سبحانی به شیوه تحلیلی توصیفی به پاسخ این سوال میپردازد که «مفهوم بداء چیست و روایات بداء چگونه تبیین میشود»؟ برایناساس، از دیدگاه آیتالله سبحانی، معنای لغوی بداء به انسان بازگشت دارد و بداء الهی به معنی امکان تغییر سرنوشت توسط انسان خواهد بود. سیدمرتضی، علیرغم ظاهر گفتارش که او را در زمره منکرین بداء قرار میدهد؛ بداء را به روا و ناروا تقسیم میکند و بداء روا را مساوق نسخ میداند؛ اما از منظر آیتالله سبحانی، نسخ و بداء از یک سنخاند که بداء در تکوین و نسخ در تشریع؛ جریان دارد و منشا اعتقاد به بداء، آیات قرآن و اخبار ایمه است. سیدمرتضی بهدلیل یکسانپنداری نسخ و بداء، روایات بداء را علمآور نمیداند و در فرض صحت، به نسخ معنا میکند.
بداء ، تطبیقی ، آیت الله سبحانی ، سیدمرتضی علم الهدی ، نسخ
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.