بررسی تاثیر تجویز ویتامین D بر فاکتورهای استرس اکسیداتیو خون در دانشجویان: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور

کمبود ویتامین D در جهان بسیار گسترده است و در کشورهای اسلامی نیز علی رغم وجود نور خورشید کافی رواج دارد. تحقیقات اخیر نشان داده اند که کاهش سطح ویتامین D عملکرد میتوکندری را مختل و استرس اکسیداتیو را تقویت می کند و منجر به بروز بیماری های شایع مانند اختلالات متابولیکی می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر مکمل ویتامین D بر عوامل استرس اکسیداتیو در دانشجویان انجام گردید.

این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بود. دانشجویان به طور تصادفی به دو گروه دارونما و درمان با حجم نمونه به ترتیب 26 و 25 نفر در هر گروه تقسیم شدند. دانشجویان دو پرل 50 هزار واحد ویتامین D یا دارونما در زمان شروع درمان و بعد از 4 هفته دریافت کردند. قبل از شروع مطالعه و بعد از 8 هفته، بیومارکرهای استرس اکسیداتیو از جمله ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پلاسما و پراکسیداسیون لیپیدها در نمونه های خون اندازه گیری شد.

در ابتدای مطالعه، تفاوت معنی داری بین گروه درمان و دارونما در میانگین ویتامین D وجود نداشت ولی بعد از تجویز ویتامین  D، این تفاوت معنی دار شد. ویتامین D در مقایسه با گروه دارونما به طور قابل توجهی ظرفیت آنتی اکسیدانی کل را افزایش (019/0=P) و میزان پراکسیداسیون لیپیدها (004/0=P) را کاهش داد.

نتایج این مطالعه تاثیر تجویز ماهانه 50 هزار واحد ویتامین D را در کاهش عوامل استرس اکسیداتیو دانشجویان نشان می دهد.