تاثیر بی حسی کارینا با تجویز موضعی لیدوکائین در ساکشن تراشه بر شاخص های همودینامیک و زورزدن در بیماران بزرگسال پس از جراحی قلب(یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده)

ثبات شاخص های همودینامیک و فیزیولوژیک پس از جراحی قلب باز یکی از مهم ترین دلیل های موفقیت در عمل می باشد. ساکشن تراشه باعث بی ثباتی همودینامیک و فیزیولوژیک می شود. بیماران پس از جراحی قلب باز باید تحت آرام بخشی قرار بگیرند، بنابراین نیاز به ساکشن تراشه دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر بی حسی کارینا با تجویز موضعی لیدوکایین در ساکشن تراشه بر شاخص های همودینامیک و زور زدن در بیماران بزرگسال پس از جراحی قلب انجام شد.

طی یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسو کور، بیماران بزرگسال تحت عمل جراحی دریچه قلب و عروق کرونر، در پاییز سال 1399 در مرکز قلب شهید رجایی تهران، به طور تصادفی در دو گروه 34 نفره قرار گرفتند. گروه A ساکشن تراشه با 4 سی سی لیدوکایین 2% داخل تراشه و گروه B ساکشن تراشه با 4 سی سی نرمال سالین 9/0% داخل تراشه دریافت کردند و تغییرات پارامتر های همودینامیک (MAP، CVP، HR)، زورردن و Spo2 در 2 دقیقه قبل و حین و 2 دقیقه بعد از ساکشن در آی سی یو مطالعه شدند. داده ها با آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر (Two-way repeated measures ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

در همه پارامترهای همودینامیک و زورزدن، تفاوت آماری معنی دار بین گروه لیدوکایین و گروه نرمال سالین حین و 2 دقیقه بعد از ساکشن مشاهده شد (05/0>p). اما در Spo2 هیچ تفاوت آماری معنی داری بین گروه لیدوکایین و گروه نرمال سالین وجود نداشت (05/0<P).

از نتایج این مطالعه می توان چنین برداشت کرد که استفاده از لیدوکایین داخل تراشه هنگام ساکشن تراشه در بیماران جراحی قلب باعث کاهش تغییرات شاخص های همودینامیک و زورزدن حین ساکشن و پس از ساکشن می شود.