تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روان شناختی بر مبنای نیرومندی ایگو و ابعاد مثبت نگرش به زمان

بهزیستی روان شناختی را می توان تلاش برای تحقق توانایی های بالقوه ی فرد دانست. بهزیستی افراد بر نحوه ارزیابی آنها از زندگی و دیدگاهشان نسسبت به آن (مثبت یا منفی) تاثیر می گذارد هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روان شناختی بر مبنای نیرومندی ایگو و ابعاد مثبت نگرش به زمان بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی  از نوع همبستگی 367 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر بهزیستی روان شناختی، نگرش به زمان و نیرومندی ایگو مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون و  مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود، به این معنا که نیرومندی ایگو می تواند بر بهزیستی روان شناختی با وساطت نگرش به زمان اثرگزار باشد، مقدار اثرگذاری در ابعاد آینده نگری مثبت (74/1b=، 001/0p=)، حال نگری مثبت (30/1b=، 015/0p=)، گذشته نگری مثبت (08/1b=، 036/0p=) بود. بنابراین افرادی که من نیرومندی دارند نگرش های زمانی مثبتی را در خود پرورش می دهند که بهزیستی روان شناختی آ ن ها را بالا می برد. . براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که می توان با قدرتمند کردن من افراد نگرش های زمانی مثبتی در آن ها به وجود آورد در نتیجه بهزیستی روان شناختی را در آنها بالا برد.