سیاست گذاری جنگل های شمال ایران به مثابه مساله سیاستی بدخیم؛ دلالت های راهبردی

امروزه مسایل محیط زیستی از چنان گستردگی و پیچیدگی برخوردار گردیده اند که به ندرت کشوری را می توان یافت درگیر این موضوعات نباشد. بر همین اساس مشکلات زیست محیطی نقشی اساسی را در حوزه مطالعات سیاست گذاری ایفا نموده اند و به عنوان یکی از مسایل بدخیم مورد توجه قرار گرفته است. این مسایل حاکی از موضوعاتی مقاوم، پیچیده، تکراری می باشد. سوال اصلی مقاله حاضر این است: اصول لازم برای سیاست گذاری جنگل های شمال و دلالت های راهبردی آن چیست؟ با کاربست نظریه مسایل بدخیم ریتل و وبر و حکمرانی جنگل و استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به دنبال پاسخ آن هستیم. مسایل سیاستی ناشی از تعامل محیط داخلی و خارجی و بر اساس مشارکت همگانی در دستورکار سیاست گذاری جنگل قرار می گیرند. اصول راهبردی چنین سیاست گذاری برای ایران باید با رهیافت همکاری جویانه در مواجه با مسایل بدخیم و با رویکرد حکمرانی جنگل (دولت، جامعه مدنی، بخش خصوصی و سازمان های محلی) باشد. رویکرد حکمرانی جنگل (دولت، جامعه مدنی، بخش خصوصی و سازمان های محلی) باشد.