تبیین سیاست های پیشران مدیریت خشکسالی: مورد مطالعه استان تهران

خشکسالی بعنوان معلول تغییر اقلیم یکی از پیچیده ترین بلایای طبیعی محسوب شده که مخاطرات نگران کننده ای را برای کشاورزان به همراه داشته است. عموما" رویکرد برخورد با این پدیده در حین و یا پس از وقوع بوده است. اکنون تجربیات حاصله مبین حرکت از مدیریت بحران به مدیریت ریسک می باشد. بر این اساس اتخاذ سیاست های آمادگی جامع و بلند مدت برای کاهش آسیب پذیری بخش کشاورزی و کشاورزان در کانون توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته است. بر این اساس هدف تحقیق حاضر تبیین سیاست های پیشران مدیریت خشکسالی در استان تهران بود. روش تحقیق توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری 308 تن از کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان تهران بودند که از طریق جدول کرجسی و مورگان 173 تن بعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. در مرحله میدانی از پرسشنامه بعنوان ابزار اصلی تحقیق استفاده شد. روایی و پایایی ابزار تحقیق مورد تایید قرار گرفتند. نتایج رگرسیون چند گانه نشان داد سیاست های زراعی، تحقیقاتی، آموزشی ترویجی و فرهنگی اجتماعی 68% از تغییرات متغیر مدیریت خشکسالی را تبیین می نمایند. در نهایت تغییر پارادیم از سیاست مدیریتی منفعل و واکنشی به مدیریت فعال و پیش گیرانه توصیه می گردد.