بررسی درمان خارج کردن یک طرفه بر تقارن قوس دندانی ماگزیلا در بیماران کلاس دو subdivision

 یکطرفه کشیدن دندان به عنوان یک گزینه درمانی بالقوه برای اصلاح مال اکلوژن کلاس دو subdivision پیشنهاد شده است، تا از اکثر عوارض جانبی مرتبط با مکانیک نامتقارن اجتناب کرد، اما شکل قوس پس از درمان ممکن است متقارن نباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی دقیق این ناقرینگی در تمامی ابعاد و تعیین اثرات پس از درمان کشیدن پرمولر یک طرفه بر روی قوس دندانی فک بالا در مال اکلوژن های کلاس دو subdivision است.

در این مطالعه cohort گذشته نگر، 34 بیمار که دارای مال اکلوژن کلاس دو subdivision و تحت درمان ارتودنسی ثابت در بیماران بزرگسال با کشیدن دندان قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. پس از این که این افراد از نظر سن و جنس match شدند به دو گروه درمان شده با کشیدن یک طرفه  و کشیدن دو طرفه در فک بالا تقسیم گشته و تقارن قوس دندانی در این دو گروه با استفاده از قالب های سه بعدی دیجیتال فک بالا ارزیابی شد. تغییرات قدامی-خلفی، عمودی و عرضی قوس دندانی و میزان جابجایی دندان های مولر و کانین ثبت شد و تغییرات اینکلینشن دندان های اینسایزورها نیز در رادیوگرافی لترال سفالومتری مورد مطالعه قرار گرفت. برای هر شاخص با توزیع نرمال از از آزمون test-T  و k^2  و برای داده های خاص با توزیع غیرعادی از آزمون Mann-u Whitney استفاده شد.

میزان عدم تقارن دندانهای مولر در گروه کشیدن یک طرفه در بعد قدامی خلفی 55/4 میلی متر و در بعد عرضی 15/0 میلی متر بیشتر از گروه کشیدن دوطرفه بود که از نظر آماری معنی دار بود.(0/001 ≤p). اما در بعد عمودی مولرها از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان ندادند. میزان عدم تقارن دندانهای کانین در گروه کشیدن یک طرفه در بعد قدامی-خلفی 60/0میلیمتر، در بعد عمودی 58/0 میلی متر و عرضی 0/18 میلی متر بیشتر از گروه کشیدن دوطرفه بود که از نظر آماری معنی دار بود (0/0001 ≤p). تفاوت شیب دندان های قدامی بالا در دو گروه نیز از نظر آماری معنی دار بود.

در گروه کشیدن یک طرفه، میزان جا به جایی دندان مولر در سمت کشیدن نسبت به سمت نکشیدن از لحاظ آماری به طور معنی داری در جهت کانستریکشن، اینتروژن و حرکت قدامی بیشتر بود؛ همچنین جابجایی دندانی کانین در سمت کشیدن از لحاظ آماری به طور معنی داری در جهت خلفی، اینتروژن و کانستریکشن بیشتر بود.