تحلیل عوامل موثر بر ضریب خودکفایی گندم در ایران

موضوع خودکفایی مواد غذایی یکی از مباحث مهم و راهبردی در کشورمان است. با مطرح شدن الگوی اقتصاد مقاومتی در سال های اخیر، اهمیت این امر بیشتر شده است. خودکفایی در تولیدات محصولات کشاورزی و به ویژه گندم به عنوان اساسی ترین محصول مورد نیاز جامعه اهمیت زیادی دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی عوامل موثر بر ضریب خودکفایی گندم ایران با توجه به اقتصاد مقاومتی طی دوره زمانی 96-1368 در ایران، با استفاده از الگوی خود توضیح برداری (VAR) است. نتایج حاصل از برآورد الگوی خود توضیح برداری نشان می دهد، متغیرهای ارزش افزوده بخش کشاورزی (به عنوان شاخص اقتصاد مقاومتی)، ضریب مکانیزاسیون بخش کشاورزی، نرخ تسهیلات بانک کشاورزی و قیمت تضمینی گندم دارای تاثیر مثبت و معناداری بر روی ضریب خودکفایی گندم هستند و بین ضریب خودکفایی و ارزش افزوده بخش کشاورزی رابطه علیت و مثبت وجود دارد. همچنین، تغییر از طرف متغیر ارزش افزوده بر ضریب خودکفایی در طول یک دوره ده ساله اثرات مثبت و کاهنده داشته و در پایان شوک با کمی تاثیر کاهشی در منطقه متبت اثر این شوک تعدیل می شود. بنابراین، با توجه به مثبت شدن رابطه بین ضریب خودکفایی و ارزش افزوده به عنوان شاخص اقتصاد مقاومتی، پیشنهاد می شود، تسهیلات و اعتبارات مورد نیاز جهت طرح ارتقای ضریب خودکفایی گندم، افزایش یابد.