سنجش و ارزیابی تطبیقی زیست پذیری روستاهای دارا و فاقد فعالیت های حفاظت خاک و آبخیزداری (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

رابطه زیست پذیری روستاها با پایداری منابع پایه تولید، موضوعی است که تاکنون مورد توجه جدی قرار نگرفته است. البته به دلیل بحران منابع طبیعی و محیط زیست و ناپایداری سکونتگاه های روستایی از اهمیت روزافزونی برخوردار است. این پژوهش با هدف سنجش و ارزیابی تاثیر فعالیت های حفاظت خاک و آبخیزداری بر زیست پذیری روستایی در استان چهارمحال و بختیاری صورت گرفته است. جامعه آماری مورد بررسی شامل ساکنان روستاهای مورد مطالعه و حجم نمونه در این پژوهش 143 نفر  بوده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و بر مبنای راهبرد پژوهش، از نوع پیمایشی است و از ابزار پرسش نامه برای جمع آوری داده ها استفاده شده است.  روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ به دست آمد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS18 استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد سطح زیست پذیری روستاهای دارای آبخیزداری و حفاظت خاک، نسبت به سطح زیست پذیری روستاهای فاقد این طرح ها دارای تفاوت معنی داری بود. به عبارتی، می توان این گونه نتیجه گیری نمود که طرح های آبخیزداری می تواند موجب ارتقای شرایط زیستی در روستاها شده و البته در بلندمدت، میزان رضایتمندی از زندگی و فعالیت در روستاها را ارتقا دهد. پیشنهاد می شود در جهت ارتقای شرایط زیست پذیری روستاهای کوهستانی به اقدامات آبخیزداری توجه ویژه ای صورت گیرد تا استفاده پایدار از منابع طبیعی و محصولات کوهستانی به عنوان راهبرد اصلی معیشت توسط خانوارهای روستایی در نظر گرفته شود.