اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر نظم جویی هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و شادی ذهنی داشنجویان معتاد به اینترنت

هدف پژوهش حاضر سنجش اثربخشی آموزش روان درمانی مثبت نگر بر نظم جویی هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و شادی ذهنی دانشجویان مبتلا به اعتیاد به اینترنت بوده است. بر این اساس 2 گروه 15 نفره متشکل از گروه کنترل و آزمایش که بر اساس سن (بین 20 الی 30 سال)، وضعیت تحصیلی (لیسانس)، وضعیت تاهل (مجرد) و جنسیت (زنان) ‏همتا شده بودند انتخاب شدند، پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی، نظم جویی هیجانی و شادی هنی قبل، بعد از دوره درمانی و همچنین 3 ماه بعد اجرا گشت. نتایج این پژوهش نشان داد دوره درمانی روان درمانی مثبت نگر به افزایش انعطاف پذیری شناختی، نظم جویی جویی هیجانی و همچنین شادی ذهنی آزمودنی های گروه تجربی انجامیده است، همچنین آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نیز نشان داد که اثربخشی دوره درمانی در مرحله پیگیری ثابت مانده است.