مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه و درمان شناختی-رفتاری بر علائم وسواسی، باورهای وسواسی و احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری

هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه و درمان شناختی-رفتاری بر علایم وسواسی، باورهای وسواسی و احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری شهر تهران بود.

روش پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری شامل کلیه مراجعین مبتلا به اختلال وسواسی-جبری مراجعه کننده به مراکز روان پزشکی و خدمات روان شناسی و مشاوره در سطح شهر تهران بود. 30 نفر مورد ارزیابی قرارگرفتند که به سه گروه تقسیم شدند (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل). گروه آزمایش اول، به مدت 24 جلسه 20 دقیقه ای، تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه را دریافت کرد. در گروه آزمایشی دوم، به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای، درمان شناختی-رفتاری انجام شد و گروه کنترل نیز هیچ مداخله ای دریافت نکرد. این مطالعه در شهر تهران در سال  2019 انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس های وسواس ییل براون (1986)، پرسشنامه باورهای وسواسی (2011) و احساس گناه کوگلر و جونز (1998)، جمع آوری شدند. جهت تحلیل داده ها با استفاده از SPSS-V.21، از تحلیل کوواریانس یک متغیری (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شد.

یافته ها نشان داد که هر دو درمان تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه و درمان شناختی-رفتاری، به صورت جداگانه باعث کاهش علایم وسواسی، باورهای وسواسی و احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری شده اند (0.05<p).

از بین دو درمان، درمان تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه در کاهش علایم وسواسی و احساس گناه موثرتر از درمان شناختی-رفتاری بوده است، ولی در کاهش باورهای وسواسی درمان شناختی-رفتاری موثرتر بوده است.