مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری و حافظه سرگذشتی بیماران مبتلا به افسرده خویی

مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری و حافظه سرگذشتی بیماران مبتلا به افسرده خویی انجام شد. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهرستان های نوشهر و چالوس در سال 1398 بودند.

با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 45 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها آزمون بازیابی خاطرات سرگذشتی ویلیامز و برودبنت (1986) و مقیاس پاسخ های نشخواری نولن-هوکسما و مورور (1991) بود که پیش از اجرای مداخله از گروه های آزمایش و کنترل به عمل آمد. سپس مداخله طرحواره درمانی و درمان پذیرش و تعهد برای گروه های آزمایش اعمال شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در پایان مداخلات، از گروه های آزمایش و کنترل پس آزمون گرفته شد.

تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد بین اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری بیماران مبتلا به افسرده خویی، تفاوت وجود ندارد (05/0 > P) اما طرحواره درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در حافظه سرگذشتی اثربخشی بیشتری داشت (05/0 > P). همچنین هر دو مداخله بر نشخوار فکری و حافظه سرگذشتی بیماران مبتلا به افسرده خویی در مرحله پیگیری موثر بودند.

درنتیجه می توان از مداخله طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد درمورد بیماران مبتلا به افسرده خویی سود برد.