بررسی اثر وابسته به دوز مکمل HMB-FA بر شاخص های آسیب عضلانی و کبدی ناشی از یک جلسه فعالیت اکسنتریک

 آغاز یا تداوم فعالیت بدنی به ویژه برای افراد غیر ورزشکار می تواند بدلیل آسیب های عضلانی ناشی از فعالیت بدنی به عنوان یک چالش مطرح باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر وابسته به دوز مکمل HMB-FA بر شاخص های آسیب عضلانی و کبدی، ناشی از یک جلسه فعالیت مقاومتی اکسنتریک با شدت بالا در دختران غیرورزشکار بود.

 از بین داوطلبین 24 نفر دختر غیرورزشکار به صورت تصادفی با میانگین سنی 65/1±87/25 سال و شاخص توده بدن 36/1±97/20 کیلوگرم بر مترمربع به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. آزمودنی ها بطور تصادفی به سه گروه هشت نفری مکمل HMB-FA با دوزهای 5/1(HMB-1.5)، 3 (HMB-3) و 4 (HMB-4) gr/d تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از شش روز بارگیری، یک جلسه فعالیت مقاومتی اکسنتریک با شدت 120٪ 1-RM را اجرا کردند. نمونه گیری از خون و ادرار در چهار مرحله شامل قبل از مکمل یاری، قبل، بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از فعالیت ورزشی گرفته شدند. به منظور مقایسه نتایج از آزمون تحلیل واریانس 3×4 استفاده شد.

نتایج نشان دادند مصرف دوزهای متفاوت، بر سطوح آنزیم های AST، ALT در خون و کراتینین و اوره در ادرار، در هیچ یک از زمان های اندازه گیری، تاثیر معنی داری نداشت. از طرفی بین سطوح آنزیم های CKو LDH در سطح درون-گروهی و بین-گروهی تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>P). نتایج نشان داد که مقادیر CKو LDH، 24 ساعت پس از فعالیت بین گروه HMB-1.5 با گروه های HMB-3 و HMB-4 تفاوت معنی داری دارند (05/0>P).

با توجه به تفاوت معنی دار بین مکمل یاری با دوز gr/d 5/1 با دوزهای gr/d3 و gr/d4، در شاخص های آنزیمی CK و LDH، مصرف دوز gr/d5/1 در پیشگیری از آسیب های عضلانی متعاقب فعالیت های ورزشی با شدت بالا، توصیه نمی شود. همچنین، باتوجه به عدم تفاوت بین دوزهای gr/d 3 و gr/d 4 در جلوگیری از افزایش معنی دار شاخص های آسیب عضلانی و کبدی در خون و ادرار، دوز gr/d 3 بعنوان دوز بهینه پیشنهاد می شود.