تاثیر 12 هفته تمرینات ورزشی هوازی بر روی رفتارهای افسردگی و سطوح هورمون های تستوسترون و کورتیکوسترون در رت های نر مبتلا به آلزایمر

 با توجه به نقشی که هورمون ها در میزان افسردگی ناشی از بیماری آلزایمر دارند و همچنین تاثیری که تمرینات ورزشی بر سطوح ترشح هورمون ها در بدن دارند، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات ورزشی هوازی بر روی رفتارهای افسردگی و سطوح هورمون های تستوسترون و کورتیکوسترون در رت های نر مبتلا به آلزایمر بود.

 بدین منظور 40 سر رت نر ویستار با میانگین سنی 8 هفته و با میانگین وزنی 33±237 گرم بطور تصادفی در چهار گروه 10 سری شامل: کنترل، ورزش، آلزایمر و ورزش +آلزایمر قرار گرفتند. برای القا آلزایمر، مقدار 3 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین در حجم 5 میکرولیتر آب مقطر استریل در ناحیه بطن مغز تزریق شد. پروتکل تمرینی به مدت 12 هفته، پنج جلسه در هفته و 30 دقیقه در هر جلسه با سرعت 10 متر بر دقیقه از هفته اول تا ششم و سرعت 12 متر بر دقیقه از هفته هفتم تا دوازدهم اجرا شد. در انتهای دوره تمرینی آزمون های ترجیح ساکارز و شنای اجباری به عنوان تست های برآورد افسردگی انجام شد. پس از تکمیل تست های رفتاری، اندازه گیری سطوح هورمون های تستوسترون و کورتیکوسترون به روش الایزا انجام شد.

نتایج نشان داد که 12 هفته تمرینات ورزشی سبب کاهش معنی دار زمان بی تحرکی در تست شنای اجباری و افزایش معنی دار آزمون ترجیح ساکارز (001/0=P) در رت های مبتلا به آلزایمر شده است. همچنین یک دوره تمرینات ورزشی هوازی سبب افزایش معنی دار هورمون تستوسترون (006/0=P) و کاهش معنی دار هورمون کورتیکوسترون (006/0=P) در رت های مبتلا به آلزایمر شده است.

به نظر می رسد که تمرین هوازی دویدن روی تردمیل، با افزایش سطوح تستوسترون و کاهش کورتیکوسترون بر رفتارهای مربوط به افسردگی در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر موثر بوده است.