تاثیر شیر شتر بر درد، اضطراب و حافظه فضایی زاده های نر موش صحرایی ماده مدل اوتیسمی القاء شده توسط والپروئیک اسید

اوتیسم بیماری اختلال طیفی است که مبتلایان آن از اضطراب، نقص در حافظه و درد ، رنج میبرند. شیر شتر دارای خواص آنتی اکسیدانی، تعدیل کننده سیستم ایمنی و ضدالتهاب است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر شیر شتر بر درد، اضطراب و حافظه فضایی زاده های نر موش های صحرایی ماده مدل اوتیسمی القاء شده توسط والپروییک اسید است.

در یک مطالعه تجربی، به موشهای صحرایی ماده نژاد ویستار، والپروییک اسید با دوز 500 میلی - گرم/کیلوگرم در روز 5/12 حاملگی، به صورت داخل صفاقی تزریق شد. نوزادان نر حاصله به پنج گروه شش تایی دستنخورده، ریسپریدون، شیر خام شتر+ ریسپریدون، شیر پاستوریزه شتر+ ریسپریدون و والپروییک اسید تقسیم شدند. در مرحله درمان ریسپریدون با دوز (2/0 میلی گرم/کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی به زاده های نر موش های صحرایی ماده تزریق شد و شیر شتر (10 میلیلیتر/کیلوگرم) روزانه به مدت 42 روز (از روز 35ام پس از تولد) توسط سوزن گاواژ به آنها خورانده شد. پاسخ به درد، اضطراب و یادگیری فضایی بعد از اتمام دوره درمان در روزهای 84- 77 مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و دوطرفه و آزمون مقایسات چندگانه Tukey تحلیل شدند.

پاسخ به درد، اضطراب و یادگیری فضایی در همه گروه های درمانی در مقایسه با گروه دست نخورده پس از درمان 42 روزه شیر شتر به ترتیب p<0.05 ،p<0.01 و p<0.001 و متفاوت بود. هم چنین بین شیر خام شتر+ ریسپریدون و گروه ریسپریدون در آزمون پاسخ به درد و نیز زمان یافتن سکو در آزمون حافظه فضایی اختلاف معنیداری مشاهده شد.(p<0.05) 

با توجه به اثربخشی شیر شتر در بهبود علایم اوتیسم مانند اضطراب، نقص در حافظه و یادگیری احتمالا میتوان شیر شتر را به عنوان یک مکمل غذایی مناسب برای بیماران اوتیسمی توصیه نمود.