تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی و مقاومتی بر بیان AMPK, PGC-1α و ‎TFAM سلول‎های قلبی رت‎های سالمند

به تدریج با افزایش سن تغییرات فیزیولوژیکی در سیستم قلبی و عروقی رخ می‎دهد، این تغییرات موجب بیماری‎های قلبی- عروقی که از عوامل مهم مرگ و میر در ‎سالمندان است، می‎شود. هدف این پژوهش بررسی اثر تمرینات تناوبی و مقاومتی بر بیوژنز میتوکندری میوسیت قلبی رت‎های سالمند بود.

30 سر رت سالمند 23 ماهه و با وزن 2/437 گرم به صورت تصادفی به 3 گروه، 10تایی، تمرین تناوبی (IT)، تمرین مقاومتی با شدت بالا(HIRT) و گروه کنترل(C) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی نردبان با شدت زیاد (80 درصد از MVCC)، و تمرین تناوبی با شدت 40 تا 80 درصد سرعت بیشینه از هفته اول شروع و با30 تا 110درصد سرعت بیشینه از هفته چهارم به بعد ادامه دادند. تمرینات به مدت هشت هفته و 5 روز در هفته اجرا شد.. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی جداسازی بافت قلب انجام شد. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون آنوا و سطح معنی داری 05/0≥P بود.

یافته ها یافته‎های این تحقیق نشان داد که سالمندی باعث کاهش معنادار بیان AMPK, PGC-1α و TFAM ‎در بافت قلب رت‎های صحرایی سالمند شده است(000/0P=). بعداز هشت هفته مداخله بیان AMPK, PGC-1α, TFAM در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری یافت،(000/0P=). همچنین بین روش های تمرینی بر بیان ‎AMPK, PGC-1α, TFAM تفاوت معنی داری مشاهده شد(000/0P=).

نتایج تحقیق نشان می‎دهد تمرینات تناوبی و مقاومتی میتواند بیان پروتیین‎های مرتبط با بیوژنز میتوکندری را بهبود بخشد. بنابراین برخورداری از سطوح منظم تمرینات تناوبی و مقاومتی می‎تواند راه کار مناسبی برای ‎تغییرات مطلوب در عوامل خطرزای قلبی عروقی در افراد مسن باشد.