پیری سلولی زودرس در کندروسیت های جدا شده از غضروف انگشتان پلی داکتیلی در محیط حاوی سرم جنین گاوی در مقایسه با سرم انسانی

پیوند سلول های کندروسیت، یکی از روش های درمان ضایعات غضروف مفصلی است. برای پیوند کندروسیت ها نیاز به جداسازی این سلول ها از بافت و تکثیر آنها در محیط کشت حاوی سرم هست. سرم ها به دلیل داشتن فاکتورهای رشد، برای رشد سلول ها به محیط کشت افزوده می شوند. سرم جنین گاوی (FBS) در کشت سلولی استاندارد استفاده می شود. اما پروتیین های گاوی موجود در FBS سیستم ایمنی میزبان را به خطر می اندازد. بنابراین برای موارد بالینی، جایگزینی سرم انسانی به جای FBS ضروری به نظر می رسد. همچنین کودکان کندروسیت های با قدرت تکثیر بالا نسبت به بالغین دارند. بنابراین در این مطالعه اثر FBS و سرم خون جفت انسانی روی مورفولوژی و بیان ژن های مرتبط با پیری سلولی کندروسیت های کودکان بررسی شده است.

 کندروسیت ها، پس از جداسازی از نمونه های بافت غضروف افراد پلی داکتیلی، در محیط حاوی 10 درصد سرم FBS و سرم انسانی تا پاساژ پنجم کشت داده شدند. سرم جفتی انسانی از خون وریدی سمت جنینی جفت حاصل شد. مورفولوژی سلول ها در دو محیط رشد با میکروسکوپ معکوس مقایسه شد. برای بررسی پیری سلولی، بیان نسبی ژن های IGF1 و p16 با استفاده از RT-PCR real time انجام شد.

 تعداد کندروسیت ها در محیط حاوی FBS به طور قابل توجهی نسبت به گروه سرم انسان کاهش یافت. در محیط حاوی FBS، فنوتیپ های سلول ها در طی پنج پاساژ از دوکی به پهن تغییر شکل یافتند. بیان ژن های IGF1 و P16 در کندروسیت های رشد یافته در محیط حاوی FBS به طور قابل توجهی افزایش یافته است و این افزایش در مورد P16 معنی دار بود. نتایج مورفولوژیکی با نتایج RT-PCR مطابقت داشت.

 سرم جفت انسانی مزایایی مانند سرعت تکثیر بیشتر کندروسیت های انسانی، پیشگیری از پیری سلولی و مشکلات ایمونولوژیک در استفاده از کندروسیت های کشت داده شده برای مهندسی بافت غضروفی دارد.