پیش بینی شدت نشانگان وسواسی-جبری براساس سبک فرزندپروری ادراک شده: نقش میانجی گری باورهای وسواسی

اختلال وسواس-جبری کیفیت زندگی را کاهش می دهد و چهارمین اختلال شایع روان پزشکی است، به همین منظور بررسی علل شکل گیری و تداوم این نشانگان از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر پیش بینی شدت نشانگان وسواس-جبری براساس سبک فرزند پروری ادراک شده از طریق نقش میانجی گری باورهای وسواسی بود.

روش کار: 

پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع تحلیل مسیر بود. از میان افرادی که برای درمان وسواس در بازه 1400-1399 به مراکز مشاوره شهر مشهد مراجعه کرده اند، 206 نفر با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس های وسواس یل- براون، باورهای وسواسی و سبک فرزندپروری یانگ جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر انجام شد.

یافته ها: 

یافته های تحقیق نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه محرومیت هیجانی، رهاشدگی/بی ثباتی، نقص/شرم و معیارهای سخت گیرانه و باورهای وسواسی با شدت نشانگان وسواسی-جبری همبستگی معناداری (P<0.01) وجود دارد. علاوه براین، نتایج بوت استراپ نیز بیانگر این است که نقش میانجی گری باورهای وسواسی در رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه ذکر شده با شدت نشانگان وسواسی-جبری (χ2/df = 1.93 و سطح معناداری 0.001) معنادار بود.

نتیجه گیری:

 براساس یافته های این پژوهش، طرحواره های ناسازگار اولیه محرومیت هیجانی، رهاشدگی/بی ثباتی، نقص/شرم و معیارهای سخت گیرانه می توانند از طریق تعامل با باورهای وسواسی، شدت نشانگان وسواس-جبری را پیش بینی کرده و در آن تاثیرگذار باشد. بنابراین، مداخلاتی مبتنی بر معرفی پیشگیری هایی در رابطه با سبک فرزندپروری والدین در جهت کاهش باورهای وسواسی افراد، می تواند به عنوان برنامه های پیشگیری و درمانی در نظر گرفته شود تا به افراد در درمان اختلال وسواسی-جبری کمک کند.