اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان

بروز بیماری‌های مزمن فیزیولوژیک همچون سرطان در کودکان موجب شکل‌گیری آسیب‌های روان‌شناختی و هیجانی حاد برای والدین می‌شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان‌شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان انجام گرفت.

  روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان لوسمی و لنفاوی شهر اصفهان در سال 1398 تشکیل دادند که به مراکز درمانی مراجعه کرده‌ و فرزند آنها تحت درمان بودند. در این پژوهش تعداد 30 والد دارای فرزند مبتلا به سرطان با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه 15 والد). والدین حاضر در گروه آزمایش به مدت 10 جلسه طی دو ماه و نیم تحت آموزش بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی قرار گرفتند. پس از شروع مداخله 3 نفر در گروه آزمایش و 2 نفر در گروه گواه ریزش داشتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌‌ بهزیستی روان‌شناختی (ریف، 1996) و پرسشنامه نشخوار فکری (هوکسما و مارو، 1991) استفاده شد. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان‌شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان تاثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این بسته توانسته منجر به بهبود بهزستی روان‌شناختی (54 درصد) و کاهش نشخوار فکری (62 درصد) این والدین شود.

با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی با  بهرگیری از امیددرمانی، شناخت‌درمانی و معنویت‌درمانی، می‌تواند یک روش کارآمد جهت بهبود بهزستی روان‌شناختی و کاهش نشخوار فکری والدین کودکان مبتلا به سرطان به شمار رود.