تاثیر یک دوره تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن های miR-322 و سایکلین دی 1 در بافت قلب موش های دیابتی نوع 1

ارتباط نزدیکی بین دیابت و بیماری قلبی - عروقی وجود دارد. بیماری قلبی - عروقی شایع ترین علت مرگ ومیر در جمعیت دیابتی است. پاسخ نشانگرهای زیستی، مانندmiRNA  به عوامل محیطی برای بهینه سازی استراتژی های درمان بیماری قلبی طی دیابت مهم است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن های miR-322 و سایکلین دی 1 در بافت قلب موش های دیابتی نوع 1 بود.

در این مطالعه تجربی، 25 سر موش دیابتی نوع 1 با میانگین وزن 300-250 گرم به 5 گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی نوع 1، دیابتی نوع 1-مکمل استویا، دیابتی نوع 1-تمرین و دیابتی نوع 1-تمرین- مکمل استویا تقسیم شدند. تمرین هوازی، 5 روز در هفته با سرعت 20 تا 30 متر بر دقیقه و شیب صفر درجه به مدت هشت هفته اجرا گردید. دوز مصرفی مکمل استویا 250 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ بود. کشتار موش ها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد و بافت قلب برای آنالیز شاخص ها مورد استفاده قرار گرفت. بیان miR-322 و سایکلین دی 1 بافت قلب به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. داده ها به روش آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0>P  تجزیه و تحلیل شد.

تمرین هوازی، مکمل استویا و کاربرد همزمان تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن miR-322 و سایکلین دی 1 بافت قلب موش های دیابتی نوع 1 تاثیر معنی داری نداشت (05/0<P).

به نظر می رسد مداخله تمرین هوازی به همراه مکمل استویا بر بیان ژن نشانگرهای متابولیک قلبی در دیابت نوع 1 تاثیر ندارد.