طراحی سازه ایمنی زا بر اساس پروتئین اسپایک(s)ویروس کورونا کووید19

کورونا ویروس انسانی یکی از اعضای خانواده Coronaviridae و عامل ایجاد کننده عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی است. با وجود شیوع چندین باره شدید اپیدمی و عدم داروی ضد ویروسی مناسب اما هنوز پیشرفت زیادی در رابطه با واکسن مبتنی بر اپی توپ که برای HCoV طراحی شود ، حاصل نشده است.

روش کار در این مطالعه اینگونه بود که به ترتیب با انتخاب توالی پروتیین اسپایک کرونا ویروس از NCBI ،بازیابی توالی پروتیین و تعیین اپی توپهایT, B مورد نیاز برای تولید واکسن کایمر، بررسی انتی ژنسیته و الرژنسیته و توکسیسیتی اپی توپهای انتخابی توسط سرورهای مختلف ،پیکربندی ترکیب کایمر اولیه از واکسن اپی توپی طراحی شد. سپس به ارزیابی واکسن کایمر از نظر ساختاری و قابلیت اتصال به سلولهایB و ترکیبات MHCI,II و بررسی ساختار دو بعدی و جایگاه امینواسیدها وپیوندها در مدل سازه ایمنی زا و نیز بررسی فیزیکوشیمیایی و پایداری واکسن مدل توسط برخی سرورهای دیگر پرداخته شد و در نهایت سپس برای اتصال در برابر مولکول های HLA ، با استفاده از تکنیک های docking silico ، به منظور بررسی اثر متقابل با اپی توپ مورد آزمایش قرار گرفت.

نتایج حاصل بیانگر ان بودند که سازه ایمنی زای ایجاد شده از لحاظ ساختار دو بعدی و سه بعدی و جایگاه امینواسیدها وپیوندها در مدل سازه ایمنی زا، سمیت و الرژن بودن و انتی ژنسیته در شرایط مطلوبی قرار داشت و دارای پایداری(شاخص ناپایداری 33.93) و نیمه عمر مطلوب و شرایط فیزیکوشیمیایی مناسبی بود.

بطور کلی سازه ایمنی زایی که در این فرایند پژوهشی تهیه شد توانست در فرایند داکینگ توانست برهمکنش مطلوبی با برخی از اجزا سیستم ایمنی (HLA)داشته باشدکه این بیانگر شناسایی مطلوب این سازه توسط سیستم ایمنی هومورال و سلولی بدن و تحریک انها در جهت تولید ایمنی در بدن شخص میزبان میباشد که البته اثبات مطمن تر ان نیازمند فرایندهای فاز بالینی میباشد.