بررسی تاثیر رهبری تحولگرا بر محیط نوآورانه با نقش متغیر میانجی خلاقیت (مورد مطالعه: کارکنان مراکز آموزش نظامی)

هدف از انجام پژوهش بررسی تاثیررهبری تحولگرا برمحیط نوآورانه با نقش متغیرمیانجی خالقیت مورد مطالعه کارکنان مراکز آموزش نظامی است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان مراکز آموزش نظامی میباشد که از بین آنها تعداد 222 نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه ها از نرم افزار SPSS وPLS Smart استفاده شده است. تجزیه و تحلیل یافته های حاصل از پرسشنامه در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام گرفته است و با استفاده از آزمونهای مختلف آماری مدل مفهومی پژوهش مورد بررسی قرار گرفته و فرضیات مربوط به آن آزمون شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که رهبری تحولگرا بر محیط نوآورانه از طریق متغیرمیانجی خالقیت موثر است با ضریب مسیر 487/2و رهبری تحولگرا برمحیط نوآورانه با ضریب مسیر 421/2موثر است و محیط نوآورانه بر خلاقیت کارکنان با ضریب مسیر 744/2 موثر است.