مقایسه عملکرد خانواده و همجوشی فکر- عمل در مبتلایان به اختلال وسواسی جبری، دوقطبی و افراد عادی

در بین مشکلات روان شناختی، اختلالات خلقی و وسواسی- جبری به دلیل ماهیت عودکننده، سالانه هزینه های گزافی به جامعه تحمیل می کنند، در همین راستا مطالعه حاضر با هدف مقایسه عملکردخانواده و همجوشی فکر-عمل در افراد وسواسی جبری، دوقطبی و بهنجار انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل ازکلیه بیماران وسواسی- جبری و دوقطبی بستری و مراجعه کننده به بیمارستان فاطمی و مطب های روان پزشکی شهر اردبیل در دی و بهمن 1398 و خرداد و تیر 1399 می باشد که از طرف متخصصین تشخیص اختلال وسواسی-جبری و دوقطبی دریافت کردند. از این جامعه آماری فوق تعداد 40 نفر افراد وسواسی- جبری،40 نفر افراد دو قطبی و 40 نفر افراد بهنجار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه عملکرد خانواده تاویتیان و همکاران (1987) و پرسشنامه همجوشی فکر-عمل راچمن و شافران (1998) بود.. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-25 و با آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد که افراد دارای اختلال دوقطبی و وسواسی جبری عملکرد خانواده کمتری نسبت به افراد بهنجار دارند. همچنین، میانگین نمرات ادغام فکر و عمل درافراد دارای اختلال وسواسی جبری و دوقطبی بالاتر از افراد بهنجار بود. (P<0/05).

این نتایج نشان می دهد که اختلال در بدکارکردی خانواده و از بین رفتن مرز میان فکر- عمل موجب افزایش شدت اختلال وسواسی جبری و دوقطبی می شود. لذا، توجه به این نتیجه در طرح های روان درمانی و مداخله های تخصصی می تواند موثر واقع شود