مقایسه اثر بخشی مداخلات درمانی مبتنی بر ژیمناستیک مغزی و توان بخشی شناختی بر درک کلامی و استدلال ادراکی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

اختلالات یادگیری از عوامل مهم افت تحصیلی برخی از دانش آموزان است و تعیین روش های درمانی مناسب می تواند باعث موفقیت تحصیلی آنها شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی مداخلات درمانی مبتنی بر ژیمناستیک مغزی و توان بخشی شناختی بر درک کلامی و استدلال ادراکی در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود.

روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان تنکابن که در سال تحصیلی 99-98 به مرکز اختلال یادگیری سلامت آن شهرستان مراجعه کردند. روش نمونه گیری این پژوهش در دسترس بود که بعد از انتخاب 45 نفر  به صورت تصادفی به سه گروه (دو گروه آزمایش) و (یک گروه گواه) گمارش شدند. ابزارگردآوری داده ها مقیاس هوشی وکسلر 4 (2003) بود. در این پژوهش از دو پروتکل درمانی برنامه ژیمناستیک مغزی و برنامه توانبخشی و تقویت و توجه پارس استفاده شد. جهت تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS22 از تحلیل کوواریانس چند متغیره  استفاده شد.

نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که درمان مبتنی بر ژیمناستیک مغزی و درمان توان بخشی شناختی بر درک کلامی و استدلال ادراکی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص تاثیر مثبت و معنادار داشت. همچنین علی رغم اینکه سطح میانگین در گروه توانبخشی شناختی از گروه ژیمناستیک مغزی بالاتر بوده، در متغیر درک کلامی از نظر آماری تفاوت معنی داری در میزان اثربخشی در درمان مشاهده شد.

به منظور بهبود درک کلامی و استدلال ادراکی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص از مداخلات درمانی مبتنی بر ژیمناستیک مغزی و توان بخشی شناختی استفاده شود.