بررسی هرمنوتیک فلسفی مستشرق مداران

مستشرق مداران که افق اندیشه خویش را بر مدار مستشرقان گره می زنند و مبانی، روش ها و گرایش های آنان را جهت استنباط به کار می بندند، هرمنوتیک فلسفی را نیز به جهت خوانش و فهم متون ارج نهاده و چشم انداز متن را به مثابه دیالوگ ابژه (متن) و سوژه (مفسر) و آمیزش آن ها با پیش فرض های سلسله وار تاریخ مند و از جهتی گشوده می نهند، ازاین رو در این مقاله به روش توصیفی -تحلیلی سعی شده است، نسبت آراء مستشرق مدارانی چون سروش، شبستری، ابوزید و فضل الرحمان در نسبت با هرمنوتیک فلسفی بیان گردد، کثرت معنایی متن و سیالیت آن و به عبارتی نسبی گرایی شناختی آن را به نقد کشانیده و کاربست آن را توسط مستشرق مداران با سنت تفسیری اسلامی در فهم متون وحی ناسازگار دانسته است.