اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان‌مدار بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهر رفسنجان انجام شده است. روش پژوهش براساس هدف کاربردی است. همچنین طرح پژوهش نیمه‌آزمایشی است که در آن از پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه آزمایش و گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهر رفسنجان به تعداد 1250 نفر است که در سال تحصیلی 1398-1397 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه 30 دانش‌آموز پسر است که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. هر 2 گروه قبل و بعد از آموزش به دو پرسشنامه سازگاری تحصیلی (AAQ) و خودکارآمدی تحصیلی (MJSES) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری مانند فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها نشان می‌دهد، آموزش راهبردهای هیجان‌مدار بر سازگاری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه در سطح 01/0P< تاثیر معنادار دارد. براساس یافته‌های تحقیق آموزش راهبردهای پردازش هیجان‌مدار از آنجا که هم بر عوامل شناختی و هم عوامل هیجانی تاکید دارد، بر خودکارآمدی و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان اثرگذار است.