مقایسه شاخص های ساختاری شبکه های اجتماعی مشارکت مرتع داران در نظام های مدیریتی مراتع ییلاقی دلارستاق، آمل

اجرای موثر و کارآمد برنامه های اصلاح و احیای مراتع با استفاده از رویکرد مشارکتی، مسایل و مشکلاتی را نیز پیش روی سیاست گذاران و مدیران قرار می دهد که لازمه حل آنها نگرش کلی به مسایل است. این نوع مدیریت اغلب با الگوی روابط اجتماعی بین مرتع داران در ساختار نظام های مدیریتی مختلف حاکم بر مراتع ارتباط دارد. هدف از انجام این تحقیق تحلیل شبکه اجتماعی مرتع داران در پیوند مشارکت مربوط به اجرای فعالیت های مرتع داری و مقایسه آن در نظام های مدیریتی افرازی، مشاعی و شورایی در مراتع دلارستاق آمل است. در این تحقیق با استفاده از پرسش نامه تحلیل شبکه ای و مصاحبه مستقیم پیوند مشارکت در اجرای طرح مرتع داری بررسی شد. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش، میزان شاخص های تراکم، دوسویگی و انتقال یافتگی در نظام مدیریتی افرازی بیشتر از مشاعی و در نظام مدیریتی مشاعی بیشتر از شورایی است. اما میزان شاخص میانگین فاصله ژیودزیک و شاخص های مرکزیت شبکه در نظام های مدیریتی گروهی (مشاعی و شورایی) بیشتر از نظام مدیریتی افرازی بود که نشان دهنده مشارکت، انسجام و یکپارچگی کمتر مرتع داران در نظام های مدیریتی گروهی می باشد. بنابراین با توجه به کشف شکاف های اجتماعی موجود در شبکه مشارکتی نظام های مدیریتی گروهی، اصلاح الگوی ساختاری روابط اجتماعی در این نظام ها پیش از اجرای برنامه های مورد نظر ازجمله اقدامات اولیه و الزامی برای مدیریت مشارکتی موفق در این مناطق است.