رویکرد فارماکوژنومیک در اختلالات روانی

بیماری های روانی یک مسئله مهم سلامت در دنیا است که مدیریت درمان آن با مشکلاتی مواجهه است. داروهایی که امروزه به شکل وسیع در درمان اختلالات روانی از جمله ضد افسردگی، ضد روان پریشی و تثبیت کننده های خلق و خو استفاده می شود، در بسیاری از موارد با عوارض جانبی زیادی همراه هستند و تنها تعداد کمی از بیماران پاسخ مناسب به این داروها نشان می دهند. فاکتورهای بسیاری از جمله عوامل ژنتیکی در اثربخشی داروها موثر است که امروزه مورد توجه می باشد. فارماکوژنومیک مطالعه ی ارتباط تفاوت های ژنتیکی در ژن های کد کننده ناقلین، رسپتورها و آنزیم های متابولیزه کننده دارو با پاسخ دهی به داروها می باشد. ژن های بسیاری در ارتباط با پاسخ دهی به داروهای اختلالات روانی معرفی شده اند که تنوع های ژنتیکی موجود در آن ها می تواند منجر به تفاوت در اثربخشی و عوارض جانبی مشاهده شده آن داروها شود. در این مقاله مروری تعدادی از این داروها و ژن های مرتبط معرفی می گردد.