مدل یابی شایستگی هیجانی- اجتماعی معلمان براساس عوامل فردی و بافتی و تاثیر آن بر احساس تعلق به مدرسه دانش-آموزان

هدف پژوهش تعیین برازش مدل‌ شایستگی هیجانی- اجتماعی معلمان بر اساس عوامل فردی و بافتی و تاثیر آن بر احساس تعلق به مدرسه دانش‌آموزان بود. پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری را کلیه معلمان شاغل در مدارس (ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم) و دانش‌آموزان در حال تحصیل در همان مدارس در منطقه 2 شهرستان دهلران در سال تحصیلی 98-97 تشکیل دادند که از بین آنها تعداد 150 نفر از معلمان و 150 نفر از دانش‌آموزان به عنوان گروه نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شایستگی هیجانی-اجتماعی معلمان، مقیاس فرسودگی شغلی، مقیاس هوش هیجانی و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بود و داده‌های بدست آمده در دو بخش توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عوامل فردی بر شایستگی هیجانی-اجتماعی معلمان اثر مستقیم دارد، عوامل بافتی بر شایستگی هیجانی اجتماعی معلمان، اثر معکوس دارد، شایستگی هیجانی اجتماعی بر احساس تعلق دانش آموزان اثر مستقیم دارد. پس از آن، عوامل بافتی بیشترین تاثیر را بر متغیر شایستگی هیجانی اجتماعی داشتند (37/0-=β(. بررسی شاخص‌های برازش مدل حاکی از آن است که مدل مورد نظر برازش مطلوبی با داده‌ها دارد. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که عوامل فردی و بافتی بر شایستگی هیجانی اجتماعی معلمان تاثیر داشتند که اثر عوامل فردی مستقیم و اثرعوامل بافتی معکوس بوده است. و همچنین شایستگی هیجانی اجتماعی معلمان بر احساس تعلق دانش‌آموزان تاثیر مستقیم داشته است و پس از آن عوامل بافتی بیشترین تاثیر را بر متغیر شایستگی هیجانی اجتماعی داشته‌اند.