اثر بخشی خنده درمانی بر اضطراب و ناامیدی کودکان مبتلا به سرطان

سرطان یکی از بیماری های مزمن و نادر در کودکان است که مسایل و آسیب های روان شناختی همواره همراه آن است. اضطراب و ناامیدی شایع ترین اختلال عاطفی در بیماران سرطانی می باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش خنده درمانی بر کاهش اضطراب و ناامیدی کودکان مبتلا به سرطان در شهر اردبیل انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی کودکان 8 تا 14 سال مبتلا به سرطان که در سال 1397-1398 به مرکز آموزشی-درمانی بیمارستان بوعلی مراجعه کرده بودند تشکیل دادند. 30 نفر از کودکان با روش نمونه گیری در دسترس از جامعه مذکور انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی (15نفر) و کنترل (15نفر) قرار داده شدند. کودکان گروه آزمایش 8 جلسه 45 دقیقه ای خنده درمانی گروهی را دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب کودکان اسپنس(1997) و مقیاس ناامیدی کودکان کازدین (1979) بودند. داده ها به شیوه تحلیل کوواریانس تک متغیره در محیط نرم افزار SPSS-24 تحلیل شد.

نتایج نشان داد که پس از کنترل نمرات پیش آزمون، تفاوت آماری معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای اضطراب و ناامیدی وجود دارد (01/0>P).

با توجه با یافته های پژوهش می توان گفت که استفاده از تمرینات یوگای خنده بر کاهش اضطراب و ناامیدی  موثر است، در نتیجه این درمان می تواند به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های اصلی سرطان به کار رود.