مقایسه حافظه و عملکرد اجرایی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با افراد عادی

میزان شیوع دیابت تیپ دو در حال افزایش است. این بیماری عامل خطر مهم برای زوال شناختی شناخته می شود. با توجه به اهمیت تشخیص و کنترل اختلالات شناختی در بیماران دیابتی و تفاوت بروز آنها در جمعیت های مختلف، تصمیم گرفتیم ارتباط دیابت تیپ دو با حافظه و عملکرد اجرایی در این بیماران را بررسی کنیم.

این مطالعه مورد-شاهدی روی 30 بیمار دیابتی نوع دو و 30 فرد غیردیابتی مراجعه کننده به درمانگاه شیخ الرییس تبریز طی سال 1397 انجام گرفت. برای تمامی نمونه ها پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک تکمیل شده و آزمون ارزیابی شناختی آزمودنی های فارسی زبان (PCAP) انجام شد. از آزمون های تی و فیشر برای تحلیل داده ها استفاده شد.

در این مطالعه، بیماران مبتلا به دیابت در مقایسه با گروه شاهد در آزمون های سنجش حافظه کاری و تمرکز نمره های پایین تری به دست آوردند. در خصوص عملکرد اجرایی، میزان عملکرد کلامی بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05) اما نمره آزمون جاگذاری اعداد و نمادها و آزمون جاگذاری اعداد و حروف در گروه مورد به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود(P<0.05).

دیابت نوع دو می تواند تاثیر چشمگیری بر میزان تمرکز این بیماران بگذارد و باعث اختلال در حافظه کاری و عملکرد اجرایی آنان شود. یافته های پژوهش حاضر تاکید می کند که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، اختلال در عملکرد شناختی را نشان می دهند. بنابراین نظارت بر وضعیت عصبی روانی این گروه ضروری است. پیامدهای عملی. با توجه به تاثیر دیابت نوع دو بر مغز و ایجاد اختلالات شناختی(مانند اختلال درحافظه و عملکرد اجرایی)، در صورت تشخیص و درمان به موقع دیابت می توان به طور معنی داری از بروز اختلالات شناختی جلوگیری کرد .بررسی این نواقص شناختی از این لحاظ حایز اهمیت است که این نواقص می توانند توانایی شخص در فعالیت های روزمره ،عملکرد شغلی و خودمراقبتی را تحت تاثیر قرار دهند. توصیه می شود که با بهبود روند کنترل دیابت از بروز اختلالات شناختی در بیماران مبتلا جلوگیری و به ارتقا کیفیت زندگی آنان کمک شود.