اولویت بندی عوامل موثر بر توسعه ورزش دفاع شخصی در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

هدف از این پژوهش، اولویت بندی عوامل موثر بر توسعه ورزش دفاع شخصی، در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران است.

این پژوهش، از نظر هدف، کاربردی، از نظر روش، آمیخته اکتشافی و از نظر نوع داده، یک پژوهش کیفی- کمی است. جامعه و نمونه آماری در بخش کیفی، شامل خبرگان و پیشکسوتان ورزش های رزمی، به صورت نمونه گیری هدفمند است. در بخش کمی، جامعه آماری پژوهش،  شامل مدیران تربیت بدنی و هم چنین اساتید و مربیان ورزش های رزمی و دفاع شخصی نیروی انتظامی به تعداد 1800 نفر بود که با استفاده از جدول مورگان، تعداد 317 به عنوان حجم نمونه با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای در انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها در بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و در مرحله کمی، پرسش نامه پژوهش گرساخته است. برای روایی پرسش نامه، از روایی صوری و سازه و برای پایایی، از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (76/0=α) و (77/0=CR) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل عاملی تاییدی و الگوسازی معادله های ساختاری با استفاده از نرم افزارهای اس پی اس و پی ال اس انجام شد.

در اولویت بندی عوامل اثرگذار توسعه ورزش دفاع شخصی در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، با بررسی ضرایب مسیر، عوامل مدیریتی 782/0، آموزشی 762/0، اقتصادی 697/0، زیرساخت و دست مایه ها 647/0، فردی 641/0، انسانی 623/0، فرهنگی 610/0، ساختاری 543/0، پژوهشی 526/0 و روابط عمومی و اطلاع رسانی 416/0 به ترتیب، نقش موثری بر توسعه ورزش دفاع شخصی در نیروی انتظامی دارند.

بر اساس یافته های این پژوهش، با برنامه ریزی و تمرکز بر عوامل تاثیرگذار بر توسعه ورزش دفاع شخصی در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، می توان شرایطی ایجاد کرد تا با مشارکت فعال کارکنان، نسبت به نهادینه کردن یادگیری مهارت دفاع شخصی، اقدام شود.