پیش بینی کیفیت مراقبت گری بر اساس ابعاد شخصیت، راهبردهای تنظیم هیجان، سن و طول مدت زندگی مشترک در زنان متاهل شهر تهران

مراقبت گری یکی از مولفه های اساسی در زندگی زناشویی است. بررسی این مفهوم می تواند سبب غنای هرچه بیشتر روابط زوجین شود. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی کیفیت مراقبت گری بر اساس ابعاد شخصیت، راهبردهای تنظیم هیجان، سن و طول مدت زندگی مشترک در زنان متاهل شهر تهران بود.

روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی و جامعه آماری آن، شامل زنان متاهل شهر تهران در سال 1400 بود. حجم نمونه شامل 222 نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسش نامه مراقبت گری، پرسش نامه شخصیت نیو و پرسش نامه تنظیم هیجانی. داده ها با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون گام به گام تجزیه وتحلیل شدند.

از میان ابعاد شخصیت، روان رنجورگرایی و خوشایندی به صورت معناداری، بعد مجاورت و حساسیت مراقبت گری را پیش بینی می کنند. همچنین گشودگی به تجربیات و وظیفه شناسی به ترتیب با دو بعد مراقبت گری حساسیت و کنترل مرتبط هستند. روان رنجورگرایی نیز بعد اجبار مراقبت گری را پیش بینی می کند. راهبرد تنظیم هیجان ارزیابی مجدد با سه بعد مراقبت گری مجاورت، حساسیت و کنترل مرتبط است و راهبرد تنظیم هیجان فرونشانی، بعد کنترل مراقبت گری را پیش بینی می کند. سن افراد با دو بعد مجاورت و حساسیت و طول مدت زندگی مشترک با مجاورت مرتبط است (0001/0>p).

زنان متاهل با ویژگی شخصیتی روان رنجورگرایی در قیاس با سایر ویژگی های شخصیتی مانند خوشایندی، گشودگی به تجربیات و وظیفه شناسی، در روابط زوجی خود کیفیت مراقبت گری پایین تری دارند. همچنین راهبرد تنظیم هیجان ارزیابی مجدد اثر مثبتی در مراقبت گری موثر دارد. افزایش سن و طول مدت زندگی مشترک نیز سبب کاهش کیفیت مراقبت گری می شود.