اثربخشی رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی، اضطراب و رضایت جنسی در بیماران کرونری قلبی زودرس

اختلال در عملکرد جنسی، یکی از عوارض مزمن بیماری کرونری قلبی زودرس محسوب می شود و اغلب در مراقبت بیماران کرونری قلبی زودرس نادیده گرفته می شود لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی، اضطراب و رضایت جنسی در بیماران کرونری قلبی زودرس بود.

این مطالعه از نوع نیمه تجربی  بود. جامعه آماری کلیه بیماران مرد مبتلا به بیماری کرونری قلبی زودرس با سن کمتر از 50 سال مراجعه کننده به بیمارستان شهید رجایی در شهر تنکابن در تابستان 1397  بودند. 24 نفر از بیماران کرونری قلبی زودرس به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند . سپس به صورت تصادفی در گروه آزمایش (تحت رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد) (n=20) و گروه کنترل (n=20) گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد مسایل جنسی(MSQ) اسنل و فیشرو والترز (1993)، در سه مرحله خط پایه، پس از مداخله و پیگیری سه ماهه جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر چند متغیری انجام شد.

یافته ها نشان داد که در گروه تحت رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد  ، میانگین نمره اضطراب و افسردگی جنسی همچنین رضایت جنسی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طرز معناداری کاهش و افزایش پیدا کرده است (001/0 < P).

نتایج این پژوهش نشان داد که رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند در بهبود اضطراب و افسردگی جنسی همچنین رضایت جنسی در مردان مبتلا به بیماران کرونری قلبی زودرس موثر باشد.