اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و خودپنداره کودکان و نوجوانان سرطانی

درمان پذیرش و تعهد ، یکی از درمان های رفتاری موج سوم در زمینه درمان اختلالات اضطرابی است. هدف پژوهش حاضر ، بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و خودپنداره کودکان مبتلا به سرطان است.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به سرطان بستری بیمارستان امام خیمنی (ره) تهران در سال 1398بودند که از بین آن ها 30 کودک به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و از پرسشنامه های خودپنداره پیرز-هریس (1969) و تاب آوری کانر-دیویدسون (2003) استفاده شد. برای آزمودنی های گروه آزمایش ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در شش جلسه 60 دقیقه ای ارایه شد.داده ها با روش تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود پنداره (001/0=p،05/24=F) و تاب آوری(002/0=p،88/11=F) کودکان مبتلا به سرطان تاثیر داشته است.یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مولفه های رفتار ، اضطراب و محبوبیت خودپنداره همچنین بر تاب آوری کودکان مبتلا به سرطان تاثیر داشته است.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و خودپنداره کودکان مبتلا به سرطان تاثیرمثبت داشته از این رو کاربرد این گونه درمان ها در کنار سایر روش های درمانی به مشاوران و روان شناسان کودک توصیه می شود.