اثربخشی درمان پویشی مبتنی بر عاطفه هراسی بر تنظیم عاطفه و بهبود علایم بیماران مبتلا به اختلال وحشتزدگی

اختلال وحشتزدگی از جمله اختلالات اضطرابی شایع بوده که علی رغم طیف بالای درمان های پزشکی و روان درمانی شاهد عدم کارایی درمان و عود بالای بیماری، هم چنین هزینه های بالای اجتماعی و اقتصادی درآن هستیم. ناکارآمدی هیجان و استفاده از ر اهبردهای تنظیم هیجانی نامناسب نقش موثری در پاتولوژی و عود این بیماری دارد. لذا هدف از این مطالعه تعیین و بررسی اثربخشی درمان پویشی مبتنی بر عاطفه هراسی بر تنظیم عاطفه و بهبود علایم بیماران مبتلا به اختلال وحشتزدگی بود.

در این مطالعه تجربی که در سال13991398 انجام شد، با توجه به اهمیت درمان فردی در رویکرد پویشی، در این پژوهش تک آزمودنی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شده و آزمودنی ها به شیوه هدفمند از جامعه آماری بیماران شهرستان مرودشت انتخاب شدند که شامل 7 بیمار بود. درمان بر اساس پروتکل درمانی شامل 25 جلسه در سه مرحله، ارزیابی، مداخله و پیگیری طی شش ماه برای هر بیمار انجام شد و اطلاعات به وسیله پرسشنامه هراس لیپوتیز، آزمون عاطفه هراسی مک کالو و مشاهدات درمانگر جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون های آماری، روش های استاندارد ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی تجزیه  و تحلیل شدند.

اطلاعات به وسیله پرسشنامه هراس لیپوتیز و عاطفه هراسی گردآوری گردید. بر اساس روش های استاندارد ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی، نتایج نشان دهنده شاخص تغییر پایای بیشتر از 96/1 و نمره درصد بهبودی بالاتر از 50  برای بیشتر آزمودنی ها بود، که نشانه اثربخشی درمان و پایداری آن طی شش ماه بعد از اتمام درمان در زمینه بهبود علایم بیماری می باشد. هم چنین در بررسی نمرات پرسشنامه عاطفه هراسی درصد بهبودی شش بیمار بیشتر از 50 و درصد بهبودی کلی نیز 62 بود که تبیین کننده تنظیم عواطف می باشد.

با تبیین هراس از عواطف به عنوان یکی از علت های اصلی تعارضات بیماران اضطرابی و وحشتزدگی و با ایجاد رابطه فعال و حمایتی همراه با تکنیک های موثر این درمان از طریق خنثی سازی دفاع، دسترسی به عواطف زیربنایی، ایجاد بینش و تنظیم عواطف، در نهایت شاهد تنظیم عواطف فرد در رابطه با خود و دیگری و بهبود علایم  بیماری  بودیم.