بررسی شیوع آنتی بادی های سرمی IgM و IgG اختصاصی مایکوپلاسما پنومونیه در بیماران بدون علامت در کودکان پیش دبستانی

مایکوپلاسما پنومونیه یکی از دلایل عمده ذات الریه کسب شده از جامعه (community acquired pneumonia) با دامنه شیوع 40 درصد در کودکان هست. هدف از این مطالعه، بررسی سطح سرمی آنتی بادی IgM و IgG اختصاصی جهت شناسایی مایکوپلاسما پنومونیه در نمونه های آزمایشگاهی کودکان پیش دبستانی بدون علایم تنفسی در شهرستان ارومیه بود.

مطالعه ی حاضر از نوع مقطعی تحلیلی بوده و بر روی 260 نفر از کودکان پیش دبستانی که بدون داشتن علایم تنفسی به درمانگاه کودکان بیمارستان شهید مطهری ارومیه در دی ماه سال 1397 مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تشخیص IgM و IgG آنتی بادی علیه مایکوپلاسما پنومونیه روی نمونه ها با استفاده از کیت آزمایشگاهی مخصوص با روش ELISA انجام شد. تیتر آنتی بادی IgM و IgG بیش از 12 واحد در میلی لیتر به عنوان نتیجه مثبت، تیتر کمتر از 8 واحد در میلی لیتر به عنوان نتیجه منفی و بین 8 تا 12 واحد در میلی لیتر به عنوان نتیجه بینابینی تلقی شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 21 استفاده شد.

 بر اساس نتایج به دست آمده، 25.8 درصد از کودکان حداقل یک دوره عفونت با ارگانیسم مایکوپلاسما پنومونیه را تجربه کرده بودند. ارتباط معنی داری بین مثبت شدن تیتر آنتی بادی IgG و IgM با حضور در مهدکودک وجود داشت (در هر دو P=0.001). ارتباط معناداری بین مثبت بودن سطح سرمی IgG و IgM و جنس کودکان (به ترتیب P=0.14، P=0.60)، سن کودکان (به ترتیب P=0.54، P=0.58) و گروه سنی بیماران (به ترتیب P=0.49، P=0.19) وجود نداشت.

بین تیتر آنتی بادی IgG و IgM مثبت و حضور در مهدکودک رابطه معنی داری وجود داشت، اما بین مثبت بودن آنتی بادی IgG و IgM با جنس و گروه سنی رابطه معنی داری مشاهده نشد.