تاثیر نانو حامل های لیپوزومی حاوی ادوجونت بر رفتار وابسته به دوز داروی پکلی تاکسل بر رویرده سلولی MDA-MB468سرطان پستان

نانوذرات مبتنی بر انتقال دارو به عنوان یک نوآوری گسترده در پروتکل های درمان سرطان ایجاد شده است. در مطالعه حاضر، نقش کامپفرول (KAE)بارگیری شده در حامل های لیپوزومی برای افزایش سمیت سلولی ، اثربخشی و آپوپتوز وابسته به پکلی تاکسل در سلولهای سرطانی پستان MDA-MB 468 بررسی گردید.

توزیع اندازه ذرات ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) ، پتانسیل زتا و برداشت سلولی برای بهینه سازی و مشخص کردن لیپوزوم های بارگذاری شده با کامپفرول مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون MTT برای ارزیابی تکثیر سلولی سلول های سرطانی استفاده شد. طبقه بندی آپوپتوز زودرس و دیررس و الگوهای بیان ژن آنها به ترتیب با رنگ آمیزی Annexin V/PI و Real-time PCR ارزیابی شد.

تصاویر SEM اندازه ذرات پراکنده در ابعاد 3 ±80 نانومتر کامپفرول فرموله شده در لیپوزوم ها را ارایه داد. مقادیر IC50 برای KAE و پکلی تاکسل به ترتیب  0.52 ±44 میکرومولار و 36.0 ± 1.75 نانومولار تعیین شد. تکثیر سلولی به طور متوسط از %8/26 ± 56 تا %9/3 ± 44 (05/0> p) بعد از تیمار با لیپوزوم های بارگیری شده با KAE گزارش گردید. تجویز همزمان نانوذرات حاوی KAE و پکلی تاکسل در سلول های سرطانی درصد آپوپتوز را به میزان قابل توجهی تشدید کرد (05.0> P).

نتایج ما پیشنهاد کرد که KAE بارگیری شده در لیپوزومs به عنوان یک اجوانت ضد سرطان تکنیک قدرتمندی بوده که ممکن است سیستم دارورسانی مفید برای افزایش تاثیر عوامل شیمی درمانی بر سلول های سرطانی پستان باشد.