بازشناسی مواجهه جمهوری اسلامی ایران و اپوزیسیون، در چهل سالگی انقلاب اسلامی

فرهنگ سیاسی جامعه ایران یکی از مباحث عمیق پیچیده جامعه سیاسی ایران است. در نظم بندی و قاعده مندی رفتار سیاسی جامعه ایران، نقش ساخت سیاسی قدرت و دین بسیار مهم و تعیین کننده است و هریک میتوانند بخشی از واقعیت رفتار سیاسی را توضیح دهند. پس از پیروزی انقالب اسلامی ایران جریانات مخالف زیادی قد علم کرده که به انحای مختلف به مخالفت با حاکمیت پرداخته و مسیر انقلاب را با دشواری هایی مواجه نمودند. نوع برخورد با آنها در رده های میانی حکومت همواره در هاله ای از سلیقه و امیال شخصی بسر برده گاه با سهل انگاری امنیت ملی را به مخاطره انداخته اند و گاه پاره ای از حقوق مخالفان پایمال گردید از سوی دیگر وجود گروه های اپوزیسیونی به معنای معترضان سیاسی در نظام های سیاسی اجتناب ناپذیر است؛ تا جایی که می توان گفت تصور حکومت بدون مخالف ممکن نیست؛ بازشناسی این گروه ها نشان می دهد اپوزیسیون خارج از کشور، علیرغم پاره ای تغییرات، درواقع همان اپوزیسیون دوران انقلاب است و طیف وسیع جریانات چپ، لیبرال و سلطنت طلب و پاره ای جریانات مذهبی را که همگی شکست خوردگان انقالب اند، شامل میشود و اگر بنا بر تهدید شناسی و ترسیم قلمرو امنیتی باشد، می توان گفت که خطر اصلی نه از خارج بلکه از داخل است که این موضوع بستگی مستقیم به وضعیت بازخوردهای نظام جمهوری اسلامی دارد.در این مقاله به بررسی موقعیت اپوزیسیون در چهل سالگی انقلاب اسلامی در ایران و فرصت ها و تهدیدهای آنان پرداخته می شود.