مقایسه خودارزیابی و ارزیابی همتایان از توانمندی بالینی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جهرم

ارزیابی توانایی هایی دانشجویان در زمینه حرفه ای بودن، کار گروهی و مهارت های ارتباطی در محیط بالینی با استفاده از طیفی از ارزیابان مانند آموزش دهندگان، همتایان و خود فراگیران ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف مقایسه روش خودارزیابی و ارزیابی همتایان به عنوان منابع ارزیابی جهت ارزیابی توانمندی بالینی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام شد.

این مطالعه مقطعی روی 110 دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال تحصیلی 1400-1399 به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. جهت ارزیابی توانمندی بالینی از پرسشنامه روا و پایا شده در چهار حوزه مهارتهای ارتباطی، همکاری با تیم درمان، مدیریت بیمار و مهارت های عملی استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه تحت نرم افزار SPSS21 صورت پذیرفت.

نتایج خود ارزیابی نشان داد که دانشجویان در حوزه مهارت عملی (16/3±44/12) خود را توانمندتر اما درحوزه مهارت های ارتباطی (01/2±96/7) به توانمندی خود امتیاز کمتری اختصاص دادند. نتایج ارزیابی همتایان نشانگر اختصاص بیشترین نمره به حوزه مهارت عملی (44/2±69/12) و کمترین نمره به حوزه همکاری با تیم درمان (96/1±70/7) بود. مقایسه میانگین نمرات خود ارزیابی با میانگین نمرات ارزیابی همتایان نشانگر تفاوت معنی دار آماری بود (001/0> P).

 خودارزیابی و ارزیابی همتایان به عنوان یک روش مکمل، قابل اجرا و در دسترس جهت ارزیابی میزان دستیابی دانشجویان به توانمندی های مورد انتظار می توان در نظام ارزشیابی از آموزش بالینی در نظر گرفته شود.