تامین مالی پروژه های توسعه ظرفیت نیروگاهی از طریق سرمایه های مردمی

طبق پیش بینی های صورت گرفته، اوج تقاضای برق در ایران طی ده سال آینده دست کم به بیش از 100 هزار مگاوات خواهد رسید، این درحالیست که طبق آخرین آمار، در حال حاضر به دلیل عدم توسعه کافی ظرفیت نیروگاهی، حداکثر تقاضای قابل تامین بار الکتریکی کمتر از 60 هزار مگاوات است. ضعف در شیوه های تامین مالی پروژه های توسعه نیروگاهی اصلی ترین عامل این مسیله عنوان می شود. در مطالعه حاضر، ضمن بررسی شیوه کنونی تامین مالی توسعه ظرفیت نیروگاهی و واکاوی معایب و چالش های آن، ابزارها و روش های رایج تامین مالی پروژه های حوزه تولید برق در جهان مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به شرایط اقتصادی کشور، نهاد/نهادهای تامین کننده منابع مالی و نیازمندی ها و اهداف صنعت برق کشور، استفاده از روش تامین مالی جمعی، در قالب صندوق توسعه تولید و بهره وری انرژی جهت اجرای پروژه های مرتبط با این دو حوزه در ایران پیشنهاد شده است. نتایج نشان داد که مدل ارایه شده در این مقاله ضمن حفظ درآمد حاصل از دارایی های سرمایه ای در صنعت برق و حذف خروج پول از آن، منجر به کاهش اثرپذیری پروژه های توسعه نیروگاهی از جهش های ارزی و در نتیجه کاهش هزینه های تامین برق برای مشترکین نهایی خواهد شد. مبتنی بر نتایج حاصل شده، تغییر رویکرد از مدل تامین مالی فعلی به سمت مدل تامین مالی جمعی با رویکرد تفکیک هزینه های سرمایه ای از هزینه های عملیاتی و حفظ منابع مالی حاصل از درآمدهای سرمایه ای پروژه های نیروگاهی در این صنعت به عنوان یکی از سیاست های اصلی صنعت برق پیشنهاد می شود.