شناسایی و تحلیل راهبردها و بسترهای مدیریت استعداد در آموزش عالی ایران (یک مطالعه موردی)

هدف پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل راهبردها و بسترهای مدیریت استعداد در آموزش عالی ایران به روش آمیخته اکتشافی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را اعضای هیات علمی دانشگاه های سراسری شهر تهران تشکیل دادند که در مرحله کیفی با استفاده از نمونه گیری هدفمند تعداد 15 نفر و در مرحله کمی تعداد 122 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند . برای تحلیل داده های کیفی از تکنیک تحلیل موضوعی (تم) و به منظور تحلیل داده های کمی از مدل معادلات ساختاری با نرم افزار PLS استفاده شد. یافته ها نشان داد مقوله های جو سازمانی (منزلت اجتماعی و حرفه ای، مدیریت مشارکتی)، تسهیلات سازمانی (فیزیکی، انسانی) و ساختار پویا (استقرار شایسته سالاری، روابط سازمانی مناسب) از بسترهای مورد نیاز و مقوله های توسعه آموزش (فرصت های مطالعاتی کافی، آموزش اعضای هییت علمی)، تمرکززدایی (آزادسازی نقد علمی، تفویض اختیار، حمایت مادی و معنوی)، طرح مدیریت استعداد (پرورش مدیران دانشگاه، آینده نگری) از راهبردهای مورد نیاز برای اجرای مدیریت استعداد می-باشند. نتایج یافته های دیگر پژوهش نشان داد که عوامل ساختار پویا، تسهیلات سازمانی، جو سازمانی تاثیر معنی داری بر راهبردهای مدیریت استعداد دارد. بنابراین عملکرد دانشگاه ها را می توان با شکوفایی استعدادهای اعضای هیات علمی در زمینه آموزش، پژوهش و فناوری و فراهم کردن فرصت هایی برای توسعه و رشد آنها بهبود بخشید. بر این اساس تهیه یک طرح جامع مدیریت استعداد اعضای هیات علمی در نظام آموزش عالی ، تسهیل زیرساخت های مطالعاتی و پژوهشی کشور، ساماندهی فرصت های مطالعاتی و بورس تحصیلی خارج از کشور از جمله پیشنهادات سیاستی این پژوهش است.