تاثیر تمرین هوازی به همراه مصرف کورکومین بر بیان ژن شاخص های آپوپتوزی بافت کبد موش های سرطانی القایی پستان در فاز درمان با دوکسوروبیسین: یک مطالعه تجربی

شیمی درمانی عوارض زیادی بر بافت هایی مثل کبد دارد. هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی و کورکومین بر  بیان ژن شاخص های آپوپتوزی بافت کبد موش های سرطانی در فاز درمان با دوکسوروبیسین بود.

تحقیق حاضر از نوع تجربی می باشد. 36 سر موش ماده Balb/c با وزن 2±20 گرم به صورت تصادفی به شش گروه تقسیم شدند. کنترل سالم 1G، گروه کنترل سرطانی 2G، گروه بیمار+تیمار (مصرف داروی دکسوروبیسین) 3G، بیمار+تیمار+تمرین هوازی 4G٬ گروه بیمار+تیمار+مکمل 5G و گروه بیمار+تیمار+مکمل+تمرین هوازی 6G. جهت القاء سرطان پستان، رده سلولی 4T1 استفاده شد. دوکسوروبیسین به صورت داخل صفاقی در روزهای 21،14،7،1 و 28 تزریق شد و کورکومین، به حیوانات خورانده شد. تمرین هوازی شامل30 دقیقه دویدن با شدت60-40 درصد بیشینه سرعت، پنج روز در هفته به مدت 6 هفته بود. تمرینات در هفته اول با سرعت 14 متر در دقیقه و در هفته دوم به16 متر و در نهایت به 18 متر در دقیقه رسید. برای آنالیز داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.

اثر کورکومین و تمرین هوازی بر بیان ژن کاسپاز-3 (0001/0=P)، (0001/0=P) Bcl2 از نظر آماری معنی دار بود. در گروه 6 میزان بیان ژن  Bcl2نسبت به گروه های دیگر افزایش داشت و کاسپاز-3 در گروه 5 و 6 نسبت به گروه 2 کاهش پیدا کرده بود.

احتمالا تمرین هوازی به همراه مصرف نانوکورکومین در فاز درمانی با دوکسوروبیسین سازگاری های لازم برای مهار یا توقف آپوپتوز را در بافت کبد موش های مبتلا به سرطان پستان فراهم می کند.