شناسایی و اولویت بندی متغیرهای موثر بر ریسک اعتباری مطالعه موردی: شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک های علم و فن آوری استان سمنان

ریسک اعتباری یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد ریسک در بانک‌ها و موسسات تامین مالی به شمار می‌آید. این ریسک زمانی به وجود می‌آید که دریافت‌کنندگان تسهیلات اعتباری امکان بازپرداخت اقساط و بدهی خویش را عمدی یا غیر ارادی نداشته باشند. هدف اصلی این مطالعه، شناسایی و اولویت بندی متغیرهای موثر بر ریسک اعتباری شرکت‌های دانش‌بنیان مستقر در پارک‌های علم و فن‌آوری استان سمنان است. برای این منظور با بکارگیری مدل رگرسیون لاجیت، از متغیرهای کمی شاخص تمرکز روزنبلوث، نسبت ارزش‌افزوده، نسبت تشکیل سرمایه در صنعت و متغیرهای مجازی وضعیت مالکیت و نوع شرکت‌های دانش‌بنیان استفاده گردید. جهت محاسبه متغیرهای کمی پژوهش، از ریز داده‌های بخش صنعت ایران در سال‌های 1395 و 1396، بر اساس کدهای چهار‌رقمی صنایع (ISIC) استفاده و مدل برازش گردید. طبق نتایج حاصل، متغیر‌های نسبت تمرکز و ارزش‌افزوده به ترتیب دارای اثر منفی و معنی‌دار بر ریسک اعتباری هستند؛ یعنی با افزایش هر یک از این متغیرها، با فرض ثابت ماندن سایر متغیرها، احتمال معوق شدن تسهیلات یا ریسک اعتباری کاهش می‌یابد. با افزایش نسبت تشکیل سرمایه در صنعت، ریسک اعتباری افزایش می‌یابد. احتمال معوق شدن تسهیلات در شرکت‌های با مسیولیت محدود و تعاونی نسبت به شرکت‌های سهامی خاص بیش‌تر است. ریسک اعطای تسهیلات به شرکت‌های‌دانش بنیان تولیدی نوع 2 در مقایسه با شرکت‌های نوپا و تولیدی نوع 1 کم‌تر است.