مصادیق افساد فی الارض و محاربه از منظر فقه و حقوق اسلامی

هدف تحقیق حاضر بررسی مصادیق افساد فی الارض و محاربه  در فقه و حقوق اسلامی می باشد و از روش تفسیری-کیفی و با گردآوری منابع از طریق روش کتابخانه ای، ضمن بررسی مفهوم و قلمروی مفسد فی الارض و محاربه در اصطلاح و فقه اسلامی، و موارد جدید را مورد بررسی قرار داده است.مصادیق ذکر شده آنها  در فقه قدیم شامل: آدم ربایی، عادت به کشتن اهل ذمه و عادت به کشتن بندگان،نبش قبر و دزدیدن کفن، آتش زدن منزل یگری، ساحر ولی در فقه و حقوق جدید شامل: اخلالکران اقتصادی، اختلاس، جرایم نیروهای مسلح، عبور دهندگان از مرزها، قاچاق انسان، جاعلان اسکناس، محتکران و گران فروشان، زورگیری، فعالیت کنندگان غیر مجاز در امر سمعی و بصری، افسادکنندگان اینترنتی و فضای مجازی در حوزه های ایجاد ترس و رعب، جنسی، سیاسی، اقتصادی و جاسوس و کسی که احکام مسلم اسلام را زیر سیوال میبرد باشد و دیگر مواردی از مفسده های که در قرآن اشاره شده است و وقتی هر یک از آن فساد ها جنبه گسترده وعمومی پیدا کند و به امنیت مردم آسیب برساند همین طور که  خداوند عاملان آنها را سخت مجازات کرده این عاملان نیز میتوانند از مصادیق این جرم ها  باشند