شیوع علائم عصبی بعد از عمل جراحی بیماران با اسپوندیلوز گردنی

با توجه به شیوع بالای اسپوندیلوز گردنی و سوالات زیادی که درباره اندیکاسیون های جراحی آن وجود دارد تصمیم گرفته شد شیوع علائم و عوارض عصبی این بیماری بعد از عمل جراحی و عللی که نیازمند درمان جراحی بوده اند بررسی گردد.
این مطالعه توصیفی از سال 1370 تا 1380 در بیمارستان قائم بر روی 54 بیماری که تحت عمل جراحی اسپوندیلوز گردنی قرار گرفته بودند، صورت گرفت. اطلاعات فردی، علائم و نشانه ها و سیر بیماری، علائم رادیو گرافی، سی تی اسکن، ام.آر.آی و اندیکاسیون جراحی در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از جداول آماری پردازش گردید.
شیوع جنسی بیماری به شکل قابل توجهی در مردان بیشتر بود (81.5% در برابر 18.5%) از نظر سنی همه بیماران بیشتر از 40 سال داشتند و متوسط سن بیماران 58.9 سال بود سیر بیماری در 89% به صورت تدریجی و در 11% به صورت ناگهانی بود. هیپر رفلکسی در 92.5%، نشانه بابنسکی در 70%، نشانه هافمن در 52%، کلونوس در 41%، فاسیکولاسیون اندام فوقانی در 11%، پارستزی و در 63%، سطح حسی مبهم در 44.5%، اختلال حسی عمقی در 22%، اختلال حسی در درماتوم های گردنی در 52%، اختلال راه رفتن در 85%، ضعف حرکتی در 63%، درد تیر کشنده به اندام فوقانی 40.5%، آتروفی دست %37 و اختلال اسفنگتری در 33%، از بیماران وجود داشت در بررسی انجام شده توسط ام. آر. آی 96% بیماران تنگی کانال گردنی داشتند. در 12.5% بیماران تنگی در یک سطح و در 87.5% تنگی در بیش از یک سطح وجود داشت شایع ترین سطوح تنگی به ترتیب C5-C6؛ C6-C7؛ C4-C5؛ C3-C4 بود. شایع ترین اندیکاسیون های جراحی ضعف حرکتی پیشرونده (96%)، سپس درد مقاوم به درمان طبی (59%) و در نهایت اختلال اسفنگتری (33%) بود.
در این مطالعه شیوع بیماری در مردان بیش از چهار برابر زنان بود. شایع ترین سطوح ابتلا C5-C6؛ C6-C7 بودند. درد گردن نشانه هافمن و آتروفی دست و کوادری پارزی اسپاستیک و اختلال راه رفتن در این بیماران شیوع بالاتری از آمارهای جهانی داشتند. در بعضی از بیماران دو یا سه اندیکاسیون برای عمل جراحی داشتند.