بررسی میزان بروز حوادث جدید کرونری در بیماران دیابتیک مبتلا به IHD در دو گروه دیابت کنترل شده و کنترل نشده با معیار هموگلوبین A1C

نقش کنترل دیابت در کاهش حوادث کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD نامشخص است. در این مطالعه سعی شده است اثر کنترل دیابت با معیار هموگلوبین A1C بر میزان حوادث کرونری بررسی گردد.
این مطالعه که به صورت آینده نگر انجام شد تعداد 204 بیمار دیابتی نوع 2 با سابقه بیماری ایسکمیک قلبی از میان مراجعین به کیلینیک خصوصی و بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان قائم به مدت یکسال پیگیری شدند. از کلیه بیماران در ابتدای مراجعه شرح حال گرفته و معاینه فیزیکی کامل انجام و الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی و در صورت نیاز تست تحمل فعالیت، SPECT یا آنژیوگرافی کرونر انجام شد. میزان قند خون ناشتا و HbA1C نیز تعیین شد سپس هر سه ماه یک بار بیماران ویزیت شدند و معاینه فیزیکی و تست های لازم جهت کنترل و سیر بیماری کرونر انجام و FBS و HbA1C کنترل شد، در پایان مطالعه از مجموع 204 بیمار، 85 نفر دیابت کنترل شده (میانگین HbA1C 7≥) و 119 نفر دیابت کنترل نشده (میانگین HbA1C 7<) داشتند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و X2 تجزیه و تحلیل شد.
توزیع سنی، جنسی در دو گروه نسبتا یکنواخت بود. میانگین سنی کل بیماران حدود 60.4 سال بود، روش کنترل اساسی دیابت در هر دو گروه استفاده از داروهای خوراکی هیپوگلسیمیک بود. توزیع ریسک فاکتورهای ماژور دیگر نیز در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. میانگین میزان هموگلوبین A1c در گروه کنترل شده 6.6 و در گروه کنترل نشده حدود 8.3 بود. طی مطالعه تعداد 103 بیمار (51%) حداقل یک بار به حادثه حاد کرونری مبتلا شدند. از این تعداد 71 بیمار (35%) دچار ایسکمی راجعه، 28 بیمار (14%) دچار انفارکتوس میوکارد و 4 بیمار (2%) نیز دچار مرگ با واسطه حوادث کرونری شدند. میزان ایسکمی راجعه 7% و میزان انفارکتوس میوکارد 1% در گروه کنترل نشده بیش از گروه کنترل شده بود ولی این تفاوت ها معنی دار نبودند. میزان مرگ و میر در گروه کنترل نشده 3% بیش از گروه کنترل شده بود که باز هم ارزش آماری نداشت.
در مطالعه فوق هرچند کنترل قند خون (7≥HbA1C) سبب کاهش بروز حوادث کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD شد ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.