مبانی و انواع خودآگاهی از منظر فلاسفه اسلامی و کاربست آن در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش

هدف این پژوهش، بررسی مبانی و انواع خودآگاهی از منظر فلاسفه اسلامی و به کارگیری آن در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است. روش، ترکیبی (کیفی وکمی) است. بخش کیفی، روش تحلیل مفهومی و استنتاجی و تحلیل محتوای کیفی (استقرایی)، بخش کمی از روش تحلیل محتوای کمی درجهت تحلیل سند تحول بنیادین آموزش و پرورش (مبانی انسان شناسی و اهداف) استفاده شد. محیط پژوهش بخش کیفی، آثار فلاسفه اسلامی و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است. روش نمونه گیری در بخش کیفی هدفمند و در بخش کمی، تحلیل محتوای مقوله ای می باشد. در تحلیل اطلاعات از روش کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که انواع مبانی شامل ارتباط نفس و بدن، اندیشه ورزی، تکامل و تعالی نفس، غیرت، غایت گرایی و انواع خودآگاهی شامل: فیزیکی، هیجانی، اجتماعی، معنوی، عقلانی می باشد. در نهایت این که در محتوای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در بخش مبانی انسان شناسی بیشترین توجه به خودآگاهی عقلی شده است و در بخش اهداف به خودآگاهی فیزیکی و معنوی مورد توجه قرار گرفته است.